Śri K. Pattabhi Jois (nazywany przez uczniów Gurujim) urodził się w czasie pełni księżyca, w lipcu 1915 roku. W wieku pięciu lat, jak większość bramińskich chłopców, rozpoczął studia z zakresu Wed i rytuałów hinduizmu. W wieku lat dwunastu uczestniczył w pokazie jogi, który zainspirował go do poszukiwań na temat tej starożytnej praktyki. Będąc pod ogromnym wrażeniem pokazu z dnia poprzedniego, wcześnie rano udał się na spotkanie z niezwykłym joginem, którego praktykę podziwiał – Sri T. Krishnamachary’ą, jednym z najbardziej szanowanych joginów XXw. Po rozmowie
z chłopcem, Krishnamacharya zgodził się przyjąć go na swego ucznia. Przez następne dwa lata, będąc ambitnym oraz chcąc nieustannie poszerzać swoją wiedzą na temat jogi, Pattabhi Jois praktykował pod wymagającym okiem swojego mistrza. W wieku czternastu lat, krótko po „inicjacji sznura”: ceremonii, po której bramiński chłopiec staje się mężczyzną i rozpoczyna życie duchowe, młody Pattabhi ucieka z domu, aby rozpocząć naukę sanskrytu w Sanskrit University, w Mysore.
W 1932r. , uczestnicząc w pokazie jogi na uniwersytecie, po raz kolejny spotyka swojego dawnego mistrza – Krishnamacharię, z którym od tego czasu spędzi kolejnych dwadzieścia pięć lat, ucząc się jogi, dając pokazy, studiując traktaty o jodze, poznając inne tradycje i style nauczania jogi. Pięć lat później Maharadża poleca Gurujiemu rozpocząć nauczanie jogi w Sanskrit University, w którym ten zakłada pierwszy wydział jogi i pozostaje jego dyrektorem aż do przejścia na emeryturę w 1973r.
W 1948r.Guruji, chcąc poświęcić się badaniom leczniczych aspektów jogi, zakłada Ashtanga Yoga Research Institute w swoim dwupokojowym domu w Lakshmipuram. Wielulokalnych lekarzy będzie odsyłać do niego swoich pacjentów, aby ten pomógł w leczeniu cukrzycy, chorób serca, problemów
z ciśnieniem i wieloma innymi dolegliwościami.
Pierwszym zachodnim uczniem Gurujiego był Belg Andre van Lysbeth, który praktykował z nim przez dwa miesiące w 1971r. Krótko po tym pisze on książkę, w której pojawia się wzmianka o Gurujim, wzbudzająca niespodziewanie wielkie zainteresowanie kolejnych osób na Zachodzie. W ciągu kolejnych dwudziestu lat, nauczanie Gurujiego oraz metoda Ashtanga Jogi powoli rozprzestrzeniają się na całym świecie, a liczba studentów z Zachodu, praktykujących w Mysore, stale rośnie. W 2002r., ze względu na ilość napływających z całego świata studentów, Guruji otwiera nową shalę na przedmieściach Mysoru, w Gokulam. Umiera po dwóch latach ciężkiej choroby w maju 2009 roku w wieku dziewięćdziesięciu trzech lat, zostawiając Instytut w kompetentnych rękach swojej córki Saraswati i wnuka Sharatha.
Do dnia dzisiejszego oboje, Saraswati i Sharath, kształcą kolejnych adeptów jogi w Śri K. Pattabhi Jois Ashtanga Yoga Institute (KPJAYI), w Mysore. Dzięki systemowi autoryzacji i certyfikacji czuwają
nad utrzymaniem nauczania Pattabhiego Joisa w niezmienionej, czystej formie.

Saraswati
Córka Pattabhiego Joisa, urodzona w 1941r. W wieku dziesięciu lat zaczęła praktykować jogę; jako pierwsza kobieta została przyjęta do Sanskrit College w Mysore, gdzie studiowała dzieła o jodze. Asystowała swojemu ojcu na shali w Lakshmipuram od 1971 do 1974 roku, by następnie zacząć samodzielnie uczyć jogi w Balaji Temple. Od 1984 roku uczyła zarówno kobiety jak i mężczyzn
w swoim domu, w Gokulam. Od 2002 roku,w którym to roku Guruji otworzył shalę w Gokulam, Saraswati ponownie zaczęła uczyć wraz z ojcem. Do dzisiaj uczy w KPJAYI kolejne pokolenia studentów.

Sharath
Wnuk Pattabhiego Joisa, urodzony w 1971 roku. Jak sam mówi, swoją świadomą i poważnie traktowaną naukę jogi rozpoczął, mając dziewiętnaście lat. Wstając codziennie o 3:30 rano, zmierzał do shali swojego dziadka w Lakshmipuram, aby praktykować z, a następnie asystować w uczeniu swojemu Guru, Pattabhiemu Joisowi. Była to rutyna oddania, którą podążał przez wiele lat. Sharath jest jedynym ze studentów Pattabhiego Joisa, który ukończył wszystkie sześć serii systemu AshtangaJogi.
Dzisiaj, będąc dyrektorem KPJAYI, kształci jej kolejnych adeptów i nauczycieli.